​De muziek en de film zijn heel goed op elkaar gemaakt.

Ik zal een beschrijving geven van de eerste 15 minuten van de film.

​

Ankie geeft in de laatste alinea van deze pagina nog een grove impressie van duidelijke overgangen in de muziek op cruciale momenten in de film en herkenbare muzikale tekeningen bij situaties of personen.



De muziek begint in de lydische modes afgewisseld met de dorische modes.

Chinese klankkleuren herken je door het gebruik van de lotusfluit, een

Chinese gitaar, een Chinees harpje en een Chinese viool, de erhu.

Als de verteller praat, hoor je op de achtergrond nog de Chinese sfeer,

door de harp, lotusfluit en erhu.
De sfeer van de muziek is heel oriëntaals in klankkleur door de combinatie

van Chinese, Japanse, Indonesische en Westerse instrumenten.

Op 1.43 minuten slagwerkcrescendo en opkomst van Iers ritme. Dit ritme

wordt gebruikt wanneer men zich klaar maakt voor de strijd, klaar maakt om

een ‘heldendaad’ te verrichten. Het Ierse ritme hoor je ook in een Chinees instrument terug, een klein Chinees cymbaaltje.
Bij 2.03 minuten kondigt de melodielijn in de hoorns iets belangrijks aan, in dit geval is het de aankondiging voor de pauw die je straks gaat zien. De aankondiging op deze manier, is typisch voor Hollywoodfilms.



Bij 2.30 minuten komt de titel in beeld, dit eindigt in een cadens op V. De titel is dan nog niet duidelijk te lezen. Op 2.34 minuten geeft de titel licht, is duidelijk te lezen. Dan volgt de afsluiting van de cadens op een I.



In de volgende scene zie je kindertjes. De kindertjes hebben het over de drakenkrijger

en de vurige vijf. In de muziek hoor je een lotusfluit, koor en orkest. De muziek geeft bij

deze scene een gelukkig gevoel. Een koor en orkest is een grote bezetting, in klankkleur is

het groots en krachtig. De muziek zorgt ervoor dat je wordt meegenomen in de fantasie

van de kinderen, de grootse en sterke gedachte over de drakenkrijger en de vurige vijf.



Op 2.54 minuten wordt de muziek meer up-tempo, ritmisch en er komt

een basgitaar bij. Er komt actie in de film! De muziek wordt mineur en

krijgt een blues-achtige sfeer, net als in de film mission impossible. Ook

hier moet Po een bijna onmogelijke opdracht uitvoeren, dit wordt

weergegeven door de muziek in een mineur-blues te laten klinken.
Op 3.05 minuten worden de stokjes in de tafel geprikt. De muziek stopt

abrupt. Daarna komt een majeur akkoord en het doel is bereikt.
Er komt een accelerando op eenzelfde herhalende toon. Deze toon wordt

ook steeds sterker door de sterker wordende dynamiek en doordat er

meer instrumenten bijkomen. Dit alles geeft een sfeer van een nieuwe

spannend moment, de nieuwe opdracht. De spanning wordt versterkt

door chromatiek in de strijkers, het wordt bijna atonaal. Als ook deze

opdracht gelukt is komt er een mooi klassiek majeur stukje muziek.



Op 3.40 minuten komt heldhaftige muziek. Je hoort het Ierse ritme weer. Het thema van deze muziek is pentatonisch, het thema van de gelukkige panda. Dit alles wordt van te voren aangekondigd met een crescendo in het slagwerk.

Bij 3.57 minuten hoor je een grote lotusfluit die aan het overblazen is. Deze techniek laat je denken aan iets heel ouds. Dat oude komt er ook, Meester Shifu. Als panda Po bij Shifu is, praat Po tegen meester Shifu, maar de meester reageert niet op Po. Dit herken je in de muziek terug, omdat de muziek hetzelfde blijft. De muziek reageert niet op Po.

Pas op het moment dat Po doorkrijgt dat er niet gereageerd wordt op hem, komen er harp en strijkers bij. Je krijgt een mineur thema, dit maakt de situatie gelijk serieus.



Hoorns spelen een melodie, dit betekent dat er een held in de film

komt. Hoorn werd in de opera al als aankondiging van de held gebruikt.

Shifu gaat een heldenverhaal van vroeger vertellen.
Hoorns erbij, heldenverhaal van vroeger. Ook gebruikt de componist hier

veel laagte, de onderlaag bestaat uit contrabassen, trombones en

elektronica (moog synthesizer). Deze laagte is typisch voor de

componist Hans Zimmer. Het epische stopt abrupt.

Je ziet een druppeltje die naar beneden gaat, dit wordt in de muziek

gespeeld van hoog naar laag in verschillende instrumenten.

Harp – fluit – hobo – klarinet – fagot. Dan hoor je een belletje,

dit is een ramacymbal en klinkt als een druppeltje.
Het druppeltje is in het water gevallen en de lage fluit en contrabassen

blijven liggen op een orgelpunt. Hierover speelt de klarinet een thema, dit is het thema van innerlijke vrede.

Het orgelpunt ligt er nog steeds. De meester begint over zichzelf te praten, ‘net als ik’, exact op dat moment krijgt de lotusfluit de melodie. Dan vertelt hij over Po die dragenkrijger moest worden, er komt een fagot heel puntig meespelen.

Op 6.00 minuten hoor je weer het klarinetthema van de innerlijke vrede. Op 6.07 seconde zegt meester ‘bij mij’, waardoor de lotusfluit weer aan bod komt in de muziek. Daarna komt de vrolijke panda weer, pizzicato in de strijkers en Po springend op de stenen. Hetzelfde in de muziek als toen hij aan kwam lopen.

Vanaf 6.25 minuten hoor je strijkers, fagot en basklarinet. Po zegt: ‘laat die muzikanten maar wat actiemuziek spelen…’ Dan komen de hoorns meespelen, heldhaftige Po.
 

Strijkers en de Chinese gitaar spelen tremolo’s. Op 6.46 minuten komen de bandieten. De muziek staat in dezelfde toonsoort als in het begin van de film. Ook het thema is een variatie op het thema in het begin van de film waarin je de bandieten ziet. Het ritme is gebaseerd op Kung Fu bewegingen, 3 3 2 2 in een

5 / 4 maat.



De aanval op het muzikantendorp. In de muziek veel syncopen, dat creëert

de sfeer van paniek. Het hele orkest gaat los, zelfs een snelle piccolo in

de hoogte. Onregelmatige maatsoort: 6/ 8 + 3 / 4.



Harpje kondigt het goede aan. Als de helden daadwerkelijk er zijn hoor je

natuurlijk weer de hoorns in het orkest. De toonsoort verandert van

mineur in majeur. Als de helden op de grond landen, hoor je in de muziek

een bedrieglijke cadens: I – VI. Po zegt: ‘oh, we staan verkeerd’. Cadens

gaat verder en eindigt nu goed V – I. Daarna een stilte in de muziek, dit

maakt het spannend. De helden zijn er, en nu?
‘Een panda?’ Het slagwerk komt erin, spanningsopbouw begint, een
aankondiging voor de vechtscene. In de vechtscene is heel veel slagwerk

te horen. Je ziet ook een konijn die gitaar speelt, dit is de enige melodie

die in deze scene zit. Als je het Mantis de sprinkhaan ziet, hoor je een

glissando op een xylofoon. De vechtscene is de specialisatie van John Powell,

heel veel slagwerk. Alle geluiden van het gevecht zijn van slagwerkinstrumenten in de muziek. Bij vechtscènes bij animatiefilms, wordt eerst de muziek gemaakt en daarna wordt daarop de film gemaakt. Zo loopt de muziek exact parallel aan de film, dit noem je mickey mousing.

Bij 9.35 minuten springt Po naar beneden, je ziet hem in slowmotion vallen. Dit wordt in de muziek duidelijk gemaakt met een roffel op een gong. Bij 9.45 minuten staat iedereen weer op vaste grond en hoor je een slagwerkcadens. Dit is een standaard drum que uit de Amerikaanse slagwerkmuziek, de drumband muziek.
De muziek landt op een orgelpunt en de kinderen juichen. Het orgelpunt geeft spanning, er komt nog iets aan, er is nog een laatste bandiet. Zodra deze bandiet in beeld is (9.53 minuten) is er een nieuw orgelpunt.
Dan begint het tekenfilmpje, de herinnering. Je hoort een koor. Het koor kan een soort ‘heiligheid’ in de sfeer maken, maar je hoort ook angst.
Dan wordt Po wakker en wordt hij neergeslagen, de moog synthesizer.

De bandieten gaan weg met de buit. Je hoort een mars in mineur eindigend in een orgelpunt. Dit orgelpunt gaat naar een andere mineur toonsoort, van I naar V. De V wordt een nieuwe I.

Bij 10.36 minuten begint een nieuwe scene. De muziek maakt de sfeer voor het restaurant. Een vrolijk en gezellig restaurantje. De piccolo maakt de muziek nog lichter en vrolijker. De pentatonische toonladder hoor je ook terug in deze muziek, typisch Chinese toeristen muziek. (pentatoniek wordt geassocieerd met Chinese muziek, terwijl echt Chinese toonladders uit 8 tonen bestaan.)

Po is binnen, de deur gaat dicht. Het gelukkige panda thema wordt neergezet (met pizzicato in de strijkers).
Bij 12.12 minuten denkt gans terug aan vroeger. De toonsoort verandert in mineur. Hij is bang dat Po achter zijn identiteit komt. Er komt een nieuw thema, gespeeld door de klarinet. Dit thema staat symbool voor moeder. De klarinet heeft een ingetogen klankkleur, je hoort verborgen emotie. Dit figureert waar de gans aan denkt, iets heel verdrietigs.
Dan hoor je een harpglissando. Een harpglissando staat altijd symbool voor een aankondiging of beweging. In dit geval voor het omdraaien van de gans.
Dan zegt gans ‘… klein eitje …’ en de toonsoort van de muziek verandert in majeur. Je hoort de erhu tijdens het verhaal van gans en ook het Chinese gitaartje komt langs. De strijkers volgen het gesprek tussen gans en Po. Ze spelen pizzicato als Po praat en arco als gans praat. Ook in hoogte en laagte volgen de strijkers het gesprek. Als gans praat zijn de tonen hoger dan wanneer Po praat. Daarnaast worden de frasen en zinnen ook gevolgd in toonhoogte.
Dan zegt Po ‘waar kom ik vandaan?’ De lotusfluit begint een melodie.

Een tremelo op het Chinese gitaartje laat verwachting horen, verwachting van het

verhaal dat vertelt wordt. Gans begint zijn verhaal, de herinnering. Het beginthema

van de film komt terug. Dit zet een sfeer neer… op een dag …

Een huppig motiefje voor de kleine panda.
Dan hoor je een gong, dit betekent stilstaan of slowmotion. Dit heeft gans nodig om

zijn vertwijfeling duidelijker te maken.
Er komt een nieuw thema met de Chinese gitaar en pizzicato in de strijkers, dit maakt

een panda-achtige sfeer.
Gans zegt het woordje ‘beslissing’, vanaf dan start het hoofdthema op de erhu (begin

van de film).

Bij minuut 15.06 hoor je panfluiten. Dit is niet Chinees, maar Zuid-Amerikaans. Toch hebben de panfluiten met de film te maken. Panfluiten zijn namelijk gemaakt van bamboe en bamboe is het voer van een panda.

Gans zegt: ‘oh nee, kijk maar niet.’ En de muziek stopt.



Zo zijn er in de hele film van die fantastische overgangen en sfeertekeningen. Zij kondigen aan, sluiten af, vertellen een emotie. Wij horen het, herkennen in de loop van de film de terugkerende muzikale tekeningen, maar kunnen het nog niet half een plaats geven. Als we de overgangs momenten en de muzieksoorten bewust geisoleerd aangeboden krijgen, gaan we die verschillende situaties, personen en gevoelens bewust horen en worden we gewezen op de immense rijkdom die de muziek ons biedt. Momenten die je bewust moet horen, zijn: 11.36 11.56 12.44 13.43, 'who am I?':15.30, 15.50 17.00 'shenggevecht':17.24 'heldenopdracht':18.30, 'we are here gongmen city':25.34, 'de voorspelling':26.48, 28.42 'wolven':29.16 'de radijsjespanda':29.33 38.15 39.34, 'huilende panda':44.17, 'discovery: 'you were there':44.24, 'sheng ontkomt':44.30, 'the unstoppable heroes thema':45.50 46.00 46.36 , 'sneeky':47.46, 'aanval van sheng':51.52, 'typerend Po motief':52.30, 52.42 53.10 53.20, 'herinneringen':53.26 56.38, 'gelukzalige herinnering van de kleine panda':58.15, 'let it flow':59.50, 'achterna gezeten worden':1.00.18 1.02.22 1.03.20 1.06.44, 'enlightment in muziek en beeld':1.07.53 etcetera. Deze muzikale momenten zijn direct aan de visuele beelden te koppelen en gekoppeld.